Katowice są stolicą najbardziej uprzemysłowionego regionu Polski - Górnego Śląska. Zapoczątkowany w XIX wieku gwałtowny rozwój miasta, związany z rozwojem przemysłu ciężkiego, kulminację osiągnął w wieku XX. Kształtowanie struktury przestrzennej miasta odbywało się równolegle z powstaniem i rozwojem koncepcji modernistycznych w urbanistyce. Realizacja modernistycznych idei była w przypadku Katowic wyrazem potrzeb i aspiracji społeczności miasta i regionu. Czerpanie z awangardowych europejskich wzorców wpłynęło na urbanistyczny kształt miasta, które stało się przykładem odzwierciedlającym kolejne etapy rozwoju modernistycznych trendów. Ich efektem jest czytelny rozdział elementów przestrzeni miejskiej południowych dzielnic (zrealizowanych w okresie międzywojennym w latach 1922-1939) oraz północnych i wschodnich (powstałych w okresie powojennym od 1945r. do około 1980r.). Obecnie, ze względu na zmniejszenie znaczenia przemysłu ciężkiego, Katowice przechodzą proces transformacji, który znajduje odzwierciedlenie w dokonywanych przekształceniach w skali urbanistycznej miasta.

Celem projektu jest próba odpowiedzi na pytania:

 

• Jak kształtował się rozwój przestrzenny Katowic na tle rozwoju europejskiej myśli urbanistycznej?

 

 

Przeprowadzone zostaną badania elementów urbanistycznych i architektonicznych ze względu na różnego typu przestrzenie miejskie i różne ich wartości w strukturze wybranych miast. Wykazana zostanie ewolucja struktury przestrzennej tych miast z uwagi na wartości rozwiązań architektonicznych i urbanistycznych dla rozwoju przestrzeni miejskiej. Badania te będą uwzględniały etapy rozwoju modernizmu, widoczne w kolejnych etapach rozwoju przestrzennego badanych miast.

 

Projekt jest finansowany i realizowany w ramach Funduszy Małych Grantów Polsko-Norweskiej Współpracy Badawczej (Pol-Nor/210296/67/2013).